Pitchen voor de Parade – Muriels artiestenleven #50
Elk festival heeft zijn eigen selectie procedure. Sommige festivals mag je niet eens benaderen, daar moet je wachten totdat je ergens per toeval gescout wordt. Anderen mag je mailen op hun info adres en dan hoor je nooit meer wat terug. Al met al moeten ze op een gegeven moment niet meer om je heen kunnen. Doorzetten dus!
Ik bevind me inmiddels in de gelukkige positie dat ik een aantal programmeurs direct kan mailen en dat ze me ook antwoorden. Zoals je aan mijn speellijst ziet, leidt dat niet direct tot data. Maar het betekent in ieder geval dat ik op hun netvlies ben en ze me ook zien zitten. Ze wachten op het goede moment 😉
Bij Theaterfestival De Parade was ik dus door de voorselectie heen, hoera! Eind februari mocht ik op kantoor in Amsterdam Noord komen pitchen. Een shabby-hip verzamelpand van creatieve bedrijven, ik zag ook namen van andere grote festivals. Nee, ik ben niet lukraak ergens naar binnen gelopen om mezelf te promoten. Achteraf was dat misschien slim geweest om te doen, maar ik dacht er op dat moment niet eens aan.
Pitchen voor de Parade
De pitch heb ik best wel verknald eerlijk gezegd. Ik was slecht voorbereid, had de hele ochtend zitten prutsen op de begroting van een aanvraag voor financiering, zat in een totale nerdy modus en kreeg allemaal vragen waar ik niet op bedacht was. “Of je doorkomt hangt niet van de pitch af”, had iemand me de avond tevoren gezegd. Ik denk dat dat klopt, maar toch was ik helemaal niet blij met mezelf, dat snap je wel 🙂
Na mij kwam een andere persoon die duidelijk helemaal niet in nerdy modus was. Een prachtige, extraverte, sexy meid met een goed verhaal en een dijk van een voorbereiding. Dat merkte ik toen ze me vertelde wat ze deed terwijl ik op de gang bijkwam van mijn debacle.
Ook zij is er niet doorheen gekomen en er staan dit jaar vooral grote namen geprogrammeerd bij de Parade. Dat is begrijpelijk. Er moeten veel tickets verkocht worden want de club draait nagenoeg zonder subsidie en ik heb daar veel respect voor. Het is knap in cultuurland.
Gedurende het gesprek lieten de programmeurs van De Parade me weten dat het concept van Joy of Madness feilloos in hun straatje past. Dat denk ik ook, en niet alleen in het hunne, maar sowieso in de “Zeitgeist”.
Dus niet getreurd. Joy of Madness heeft een warm plekje en ontwikkelt lekker door. En mocht je zin hebben om op wat voor manier dit project te supporten, dan maak je mij, alle betrokkenen, en ons toekomstig publiek natuurlijk hartstikke blij!